Mijn eerste echte festivalervaring: Zwarte Cross

Eén dagje Paaspop en Castlefest dat komt nog het dichtste in de buurt van mijn festivalervaringen. Niet erg bijzonder dus. Nooit eerder ging ik een heel weekend naar een festival. We hebben wel ooit plannen gemaakt voor Lowlands, maar het is er nooit van gekomen. Tot nu toe dan. Renso heeft een nieuwe baan, hij is evenementbeveiliger. Afgelopen weekend moest hij werken op de Zwarte Cross. Een uitstekende kans voor mij om ook eens naar een festival te gaan. Renso's dienst was elke dag van 9.00 tot 20.00 dus nog genoeg tijd om na zijn werk samen van het festival te genieten. De overige uren bracht ik alleen door of met vrienden die ook aanwezig waren.

De Zwarte Cross was voor mij:
- Op donderdag aankomen en al bijna geen plek voor je tent meer kunnen vinden.
- Met zijn allen rond een enorm kampvuur, terwijl het groepje naast je praat over trekkers en koeien melken en er voor je een streaker een rondje om het kampvuur maakt.
- Je gaat niet 'naar het toilet', nee je gaat 'pissen'.
- Modder, zweet en vieze dixies.
- Op de camping maakt iedereen een praatje met elkaar.
- Boeren pubers flappen er alles uit en houden van platte humor.
- De grond is je afvalbak. De eerste dagen liep ik nog netjes naar de vuilnisbak, maar op zondag deed ik dat ook niet meer. Er was meer plastic te zien dan gras.
- Zoveel verschillende eetkraampjes dat je gewoon moet kiezen.
- Bizarre wagens op de crossbaan.
- Kinderen van 4 tot 10 jaar op motoren tijdens de Calimerorace.
- Loeiharde muziek, motoren en vuurwerk.
en nog zo veel meer....

Hoogtepunten:
- Met zijn allen dansen tijdens La Pegatina.
- The Bells of Youth in de Bayou.
- Jett Rebel op het hoofdpodium.
- 'The Giant Backflip for mankind'. Een wereldrecord sprong op de motor voor Amnesty International.
- Met vrienden op de foto in de ballenbak.
- Renso aan het werk zien, ik glom van trots.
en nog zo veel meer...