Bloemen en bijen

Ik loop op mijn blote voeten door het gras. Overal is iets nieuws te zien. De struikmalva is weer hoger gegroeid, knopjes springen open en tonen prachtige witte bloemetjes, de ereprijs die ik had opgegeven heeft zich een weg gebaand uit de schaduw en duwt nu zijn paarse pluimen dwars door een andere plant heen op zoek naar zonlicht. Als de zon op deze bloemen staat, gonst het van de hommels en bijen. Maar ik maak me zorgen. Greenpeace voert actie tegen de Intratuin, die giffen gebruikt tijdens de kweek waardoor het stuifmeel van veel bloemen schadelijk is voor de bijen. Arme bijen! Bijna al mijn bloemen komen van de Intratuin. Mijn tuin blijft druk bezocht en ik hoop maar dat dat een goed teken is.

De frambozenstruik zit vol met roze vruchten. Met de hand trek ik de wortels van de muntplantjes rondom de frambozenstruik uit de grond. Ik had al mijn munt verwijderd, want het woekerde zo veel en duwde de stenen van hun plaats, maar dit hardnekkige plantje heeft de strijd nog niet opgegeven.

Met een schaar in mijn hand controleer ik mijn planten op uitgebloeide bloemen en verdorde takjes. De aardbeien, die ik een paar weken terug heb verplaatst uit mijn eetbare tuin, naar bakken aan de muur, doen het helaas wat minder goed. Natuurlijk had ik ze nooit moeten verplaatsen met de vruchten er nog aan, maar het was dat of de vruchten laten opeten door de wormen en beestjes. Net na het verplaatsen had ik nog kleine stevige zoete aardbeien zonder al te veel sap, nu heb ik alleen nog verschrompelde bruine vruchtjes. Toch vertonen de plantjes wel nieuwe blaadjes, dus knip ik al het verdorde spul eraf en geef de hoop niet op.