Verjaardag

Begin april werd ik 30 jaar. Een leeftijd waar ik zowel met plezier als met tegenzin naar toe leefde. Ondanks dat ik het nooit erg heb gevonden om ouder te worden, had ik toch wat moeite om de twintig te verlaten. Ik schreef eerder over deze gemengde gevoelens in mijn nieuw jaars bericht. Maar 2014 is nu al een super jaar en er zit vooruitgang in. We zijn getrouwd, Renso heeft een studie met uitzicht op baan en ik zit verder prima in mijn vel. Dus geen enkele reden voor tegenzin. "Laten we het vieren," dacht ik.

De bedoeling was een picknick. Met veel mensen, vrienden, collega's en familie. Helaas melde de één na de ander zichzelf af. Andere verjaardagen, drukke agenda's en een hele groep vriendinnen die allemaal naar hetzelfde vrijgezellenfeestje zouden gaan die dag. Dat had ik natuurlijk kunnen voorzien. Tja wat dan? De hele boel verplaatsen of het maar heel klein vieren met de mensen die wel kunnen? Daarnaast was ik al de hele week ziek. Een flinke hardnekkige griep had mij goed te pakken. Tegen de tijd dat ik weer een beetje op begon te knappen, liep Renso heerlijk te snotteren. Klein vieren was ineens heel aantrekkelijk. Opschuiven had ook nog gekund, maar dat vond ik toch een beetje sip.

Dus werd het een afternoon tea, met mijn zus en haar gezin en mijn ouders. Het weer was niet om over naar huis te schrijven, dus een picknick had er toch niet in gezeten. Mijn moeder had zich flink uitgesloofd en mijn zwager en de kinderen hadden een heerlijke appeltaart gebakken. Zelf maakte ik een hartige taart met spinazi, sandwiches met komkommer en sandwiches met avocado (ik was de enige die de avocado-sandwiches lekker vond) en chocolade koekjes. Ik bakte deze koekjes vorige zomer al een keer toen we met de kinderen gingen picknicken en mijn nichtje was er dol op. Ze begon dan ook heel enthousiast te roepen toen ze de chocolade koekjes op de tafel zag staan.
En omdat ze dus zo'n succes zijn, zal ik in een volgend bericht het recept plaatsen.
Het werd een hele gezellige en lekkere middag.